Dag 7: De weg naar Londen

We beginnen vandaag het verslagje met wat context: We schrijven dit om 23u30 na een bus rit die om 8u begon. Op dit moment weten we nog niet wat het niveau van humor of spelling zal zijn. Achja, start.

Om 7u deze ochtend zaten we fris, fruitig en volgoesting klaar aan het ontbijt voor een busreis die ongeveer 8u zou duren. Spoiler: Da was ni just. Verheugd waren we toen we de bus ook werkelijk zagen want dat betekende dat de sleutel ook nog aanwezig was, dat mopje gaat nog even blijven hangen Jorn.

Tijdens de lange rit probeerden we de tijd wat te doden met 2 mol activiteiten. Eentje op de bus en eentje tijdens de verplichte 45minuten pauze. Tijdens deze activiteiten is er 1 lid gekroond als Mol. Mocht er een lid dit lezen, ben je wel zeker dat je hier geen tip vindt naar de Mol? Ik zou de letter van voorgaande zin niet tellen, maar de grassprieten vermenigvuldigen. Mocht je instaat zijn geweest deze woorden als iets betekenisvol op te nemen, proficiat.

Vervolgens ging de rit met heel wat files verder toen Kaylana en Lotte het creatieve idee kregen foto’s van de bestuursleden te verzamelen, door een app – dat de generationgap nog eens verduidelijkt (We gebruiken hier al een hip Engelse term) – te boren en door te sturen in de groep. Plots waren we allemaal barmannen en vrouwen, boeren en boerinnen en nog iets.

Al bij al goed aangekomen in Londen nu in veel te kleine kamers die de opwarming van de aarde bevestigen.

Beste ouders en EJAnezen, het is tijd om te gaan slapen en er 10 kilo vloeistof af te zweten.

Morgen is het tijd voor de ontdekking van Londen, de laatste echte vakantiedag.

Zoals Wessel en Daan het telkens zo mooi kunnen afsluiten:

BYE BYE